Stress… wat doe je jezelf aan?
Kenya & Tanzania, 18 jaar geleden, met mijn vriendin op rondreis met een groep in deze prachtige landen. Zelf je tentje opzetten. De kok helpen met het bereiden van het eten. De afwas doen. Elkaar helpen. Etcetera. Maar vooral ook naar elkaar omkijken en iedereen vooral zien veranderen, in positieve zin. Wat vooral opviel was het ontstaan van menselijke banden die in onze ware aard liggen, zoals je met elkaar om hoort te gaan. Kortom, we kwamen tot rust. Geen stress meer, terwijl je toch nog de hele dag bezig bent.
En dan… terug naar huis. Relaxte sfeer op de luchthaven van Mombasa & Nairobi, in schril contrast tot de aankomst op Schiphol. Gehaast, geen oog voor elkaar, door door door… je wordt geconfronteerd met de gestreste maatschappij waar je zelf in leeft en geen erg in had tot het moment dat je in een natuurlijke omgeving geheel tot rust bent gekomen. Anders dan bij doorsnee vakanties waarbij je alsnog wordt geleefd. Bij thuiskomst wordt de holle, gestreste maatschappij nog eens extra duidelijk… moet ik straks ook weer deel gaan nemen hieraan? En ja hoor, je wordt er gewoon weer in meegezogen. Gejaagd zijn wordt weer de norm. Terwijl je denkt je lesje te hebben geleerd.
En toch had ik het knagende gevoel niet deel meer te willen nemen aan het gestress. Alleen al de fysieke en mentale klachten die het op kan leveren :
● moeheid, weinig energie
● gespannen zijn
● sneller emotioneel zijn (geïrriteerd, boos, huilen)
● somberheid
● vergeetachtigheid
● slaapproblemen
● hoofdpijn
● maagklachten
● nek- of rugklachten
● sneller verkouden of grieperig (verminderde afweer)
● veranderingen in DNA
Hoe dan om te gaan met stress, je weet immers dat de welvaart waar je in leeft komt door een hele ijverige maatschappij. Door simpelweg te zeggen : “ik doe voortaan alles op mijn gemak” loop je het grote risico af te glijden in niet meer geaccepteerd zijn en/of armoede, wat op zichzelf óók weer stress met zich meebrengt.
Om stress tegen te gaan moet je letten op een goed dag/nacht ritme, voeding, cafeïne, voldoende slaap, zon en buitenlucht. Dit in combinatie met stevig in de maatschappij staan waarin je productief bent maar zelf wel voorwaarden hebt waardoor je je eigen leven nog wel enigszins in de hand hebt.
Vaak zie je gejaagde kinderen… begeleid door gestresste ouders! De kinderen zien het gedrag van hun ouders als de norm, de baseline. Als de ouders al geen enkele balans kunnen vinden in hun leven, hoe moeten hun kinderen dat dan ooit krijgen? En zo groeit een volgende generatie op die geen balans kan vinden. Er zijn echter genoeg therapeuten die je hiermee kunnen helpen, zoals www.praktijkdegroenehand.nl.